من با تو زنـدگی نکـنـم؛ پـیـر می‌شوم            بی‌تو من از جوانی خود سیر می‌شوم

من در شعاع پرتو شمسُ الشُّموسی‌ات            بی‌اخـتـیـار پـیـش تو تـبـخـیـر می‌شوم

آئـینه کاری حَـرَمـت ذرّه پـروری‌ست            من در رواق چـشم تو تکـثیر می‌شوم

در صحن کهنه سوی تو کردم نماز را            اینجـاست آنکه لایـق تـکـبـیر می‌شـوم
من گریه‌ام گرفته کمی هم به من بخند            دارم به پای خـویش سـرازیر می‌شوم
یک شب نشد که بی‌گُـنَه آیـم زیـارتت            امـا دوبـاره پـیـش تو تـقـدیـر می‌شـوم
وقـتـی کـه آه می‌کـشـم از پـردۀ نـیـاز            بی پرده با تو صاحب تصویر می‌شوم
بیـچاره من که نیست قـلـمدانم از طلا            هـر چـند با نگـاه تو اکـسـیـر می‌شـوم
نـقـاره خـانـه‌ات ز کـجـا آب می‌خورد            کز بانگ آن چو سیل سرازیر می‌شوم
آن نامه‌ام که از سر تعجیل و اضطراب            بـر بـال کـفـتـران تو تحـریـر می‌شوم
بـرداشت سـیـلِ گـریه بـسـاط زیـارتـم            نـم نـم دوبـاره قـابـل تـعـمـیـر می‌شوم
وقـتِ ورود در حــرم تــو، هــوایـی‌ام            وقت خـروج، تازه زمین گـیر می‌شوم
بـادا شـلـوغ دور و برت کعـبۀ عـزیز            من حاجی توأم که به تقـصیر می‌شوم